Mektup örneği: Sayı sayma karmaşası

Sevgili bir,

Benim askerde olduğumu biliyorsun ve muhtemelen günleri de sayıyorsun ama ben yine de kaç günüm kaldığını yazmamalıyım. Hayır, senin bu sayıyı karıştıracağından korkmuyorum. Bunu yazmıyorum çünkü, bu sayıyı ben karıştırdım. Dur, onu da anlatayım sana.

İlk gün defterime bir yazdım ve her şey yine seninle başlamıştı. Ve sırf bu yüzden bile sevinebiliyordum, düşünebiliyor musun sevdiğim? Ertesi gün olduğunda defterime iki yazmak istemedim . 2 başkasının sevdiği olabilir diye değil, sırf seni hatırlamak için 1 yazdım. Dünkü heyecanım aklıma geldi, sonra bir kalem ve bir defter geldi. Ben hep bir yazdım, yani seni. Sonra bu birler çoğaldı. Artık her gün için 1 yazmayı bırakmıştım, her saat için de bir yazmaya başladım. çünkü sevdiğim ben başlamayı seviyorum, seninle başlamayı. Askerde çok çabuk tükendiğimi hissettiğim de oluyor ama böyle zamanlarda bir yazıyorum ve evet bildin, baştan başlıyorum.

Sen hep başlangıcım ol, olur mu?

Kaç günüm kaldığımı arkadaşımdan öğrenirim artık sen meraklanma. Hem o ikişer ikişer sayıyor, karıştırmamıştır herhalde. Neyse, sen yine de yaz olur mu? Kaç günüm kaldığımı değil, beni ne kadar sevdiğini yazarsın, ben de kaç günüm kaldığımı saymışsın gibi sevinirim. Ama bu miktarı yazarken 1 ‘i kullanma olur mu, mektup biraz uzun sürer, diye.

Sevgiler, kıdemli birbaşı abaküs

(mektubu bitirir, kocaman 1 yazar arkasına, sonra da yakar. çünkü bugün onun son günüdür.)