Ufak tefek bir iki fark yüzünden kendinden biraz aşağıdakileri ezmekten aldığı bu zevk neydi peki?
Ah ulan! diyordu komşu olmasak, yüz yüze bakmasak her gün, ardışığını da al gel denildiğinde onu da götürmesi gerekmese, bir an bile bakmayacaktı yüzüne ama, işte kader, kendini bildi bileli bir yanında 5 bir yanında 7 vardı.
Misal 5 nice efendiydi, hep onu sever sayardı ama zavallı 6, bu küstah tavırlarından ötürü 7'ye bir türlü aynı sevgiyi saygıyı gösteremiyordu, biliyordu ki o 7 olmuştu belki ama adam olamamıştı.
Onun da istediği her normal tam sayı gibi küçükleri tarafından sayılmak, büyükleri tarafından sevilmekti, neyse en sonunda iyi huylu biri olmayı başka şeylerin pek o kadar önemli olmadığına karar verdi, bazıları asal sayı olabilirdi ama asil asla! Yeri gelince kendini 2'ye 3'e bölecek ağabeyliği göstermeyi bile bilmiyordu bir çoğu, hey gidi hey.
Bu arada 6 sayısı da Emir Bey 'i seviyormuş. Az önce kendisi söyledi, teşekkür bile etti. 'Hislerime çok güzel tercüman olmuş', dedi evet bildiniz..