Gönderdiğin mektupta 474 olmanın zorluklarından bahsetmişsin. Evet, matematik severler 4'ü yazmakta epeyce bir kararsız kalıyorlar, haklısın. Bunu ilk defa 4 olduğumda ben de anlamıştım. Gerçi el yazısında artık başından sonuna kadar bir çizgi çekipte 4 yazanlar kalmadı gibi, ama zaten senin de söylediğin gibi sayılar her şeye alışıyor zamanla.
Bildiğin gibi bugün 95 oldum, buna da alışmaya çalışıyorum. Sana hissettiklerimi şöyle ifade edebilirim: Büyümek zor iş. Artık daha fazla sorumluluklarım var. Mesela yanlış işlemlere katılmak artık bana yakışmaz. Zaten geçenlerde yanlışlıkla bir denkleme katıldığımda denklem amca hemen beni uyardı: "Ohooo, böyle basit hatalarda yapma, artık 95 oldun sen!" Benim hatam olmadığını anlatmaya çalıştım, denklem çözücüler 96'dan 2 çıkartacaklarına 1 çıkartmışlardı, hata onlarındı aslında, ama gel gör ki kabak benim başıma patladı.
Büyüdüm anne ama kendimi halen 1 gibi hissediyorum. Heyecanlıyım da 100 olmama çok az kaldı, biliyorsun ehliyet almak istiyorum artık. Burada otobüsler, vapurlar ve hatta trenler çok kalabalık. Öbür yandan da küresel ısınma var, çevreyi de düşünmem lazım, toplu sayı taşım araçlarını kullanmamızı öneriyorlar daha çok, biliyorsun...Neyse 100 olayım da o zaman epeyce bir düşündükten sonra ne yapacağıma karar veririm.
Canım anneciğim, mektubuma cevabını çözümsüz bir denklemin çözümü beklediği sabırsızlıkla bekliyor, ellerinden öpüyorum.
Artık 95
(fea)
If You Enjoyed This Post Please Take a Second To Share It.
You Might Also Like
Stay Connected With Free Updates
 |
 |
 |
|
Subscribe via Email
|
